George Belzer

George Belzer (1937 - 2014) kreeg zijn opleiding aan de Rotterdamse Academie van Beeldende Kunsten, dezelfde school waar hij werkzaam was als docent Ruimtelijke Vormgeving. Hij studeerde af in de richting Monumentale Vormgeving.

In het begin van zijn carrière als beeldend kunstenaar heeft hij een korte periode gebruiksvoorwerpen geschilderd, stillevens, of naakten met wat voorwerpen eromheen geplaatst.Nadat hij ging lesgeven op een technische school, kwam hij met een wereld in aanraking waar met hout en metaal werd gewerkt, materiaal dat hem begon te inspireren. Vanuit het werken met de eigenschappen van materialen is hij gaan zoeken naar mannelijke en vrouwelijke vormen.

De titel van zijn eerste expositie, rond 1960, was ‘Venus Anno 2000”. Hij toonde daar vormen die verwezen naar de Venus van Willendorf, de Venus van Milo, vrouwelijke vormen in klei, hol en bol, in koper en in keramiek. Zijn eerste beelden ontstonden vanuit een compacte massa, waarin diepe holtes verscholen gaan onder veelzijdig gepolijste oppervlakken. Steeds weer moesten holle en bolle vormen, licht en donker, mannelijk en vrouwelijk een eenheid vormen. Hij werkte in koper en aluminium, een willig materiaal waar je veel mee kunt doen. En dan komt hij potten en pannen tegen: hij gaat beelden van gebruiksvoorwerpen maken, waarin de mens en het menselijk lichaam het uitgangspunt worden. En vanuit zijn verwondering over het leven dat zich alsmaar dupliceert, ontstaan vormen die met koken te maken hebben, met de symboliek van de vruchtbaarheid. En, zei hij zelf: “Een goeie pot heeft die drie elementen (hals, buik, voet) die naar haar functie verwijzen en naar het lichamelijk en ruimtelijk ervaren van de dingen”.

Meer dan 40 jaar maakte hij kleine en grote beelden. Het werk van Belzer is a-modieus en onderzoekend, soms lichtvoetig. “Belzer put frisse inspiratie uit wat misschien het oudste thema van de beeldhouwkunst is: de vrouwelijke gestalte”, aldus het Rotterdamsch Nieuwsblad bij zijn debuut in juli 1964. “Eigenlijk heb ik geen concept zoals andere beeldhouwers”, meende hij tijdens de tentoonstelling “Feminine beelden” in 1988 in Rotterdam, “maar nu ik terugkijk op de afgelopen 25 jaar zie ik toch duidelijk een aantal leidmotieven: leven en dood en de vrouw als symbool van vruchtbaarheid en leven.” En als leidraad voor de toeschouwer geeft hij aan: “De titels van mijn beelden geven al een indicatie van dat luchtige, soms humoristische in mijn beelden”.

Na een bezoek aan Het Depot liet hij weten dat het hem deed “dromen van een “vruchtbare keuken”.