George Minne

George Minne (1866-1941) krijgt dikwijls een plaats in de kunstenaars-kolonie Sint-Martens-Latem in België, maar heeft zijn bakermat in de periode daarvoor in Gent en Brussel. Hij speelde toen een belangrijke rol in het Europees Symbolisme. De beelden van Minne hebben een enorme uitdrukking van emotie, angst, kwetsbaarheid en zwakte. Dichters en tevens tijdgenoten waren vooral onder de indruk van zijn tragiek. Grégoire Le Roy beschreef Minne als een sculpteur-poête.

Geknielde Jongeling

Wij zijn als Beeldengalerij Het Depot geen collectioneurs of een museum dat zijn collectie wil completeren. Dat zal ook zo blijven, maar wij hebben één permanente collectie: die van Eja Siepman van den Berg. Een collectie die inmiddels 40 beelden omvat. Om deze in een bepaald perspectief te plaatsen hebben we beelden aan de collectie toegevoegd van een aantal beeldhouwers uit vroeger tijden. Eén daarvan is het beeld Geknielde Jongeling (1925) van George Minne.

Studie en werk

Hij studeerde aan de Gentse academie van 1879 tot 1886. Zijn eerste werken, die verdwenen zijn, waren in de traditie van de decoratieve, monumentale kunst zoals die door zijn leraren Théodore Canneel en Louis Van Biesbroeck werd onderwezen. Toen hij echter in 1889 in Gent en in 1890 in Brussel exposeerde bleek hij een totaal ander idioom te hebben ontwikkeld. Het waren treurende vader- en moederfiguren en neerslachtige jongelingfiguren. De kritieken waren over het algemeen niet zo positief, alhoewel het kunstenaarscollectief Les Vingt de vernieuwende kracht van zijn beelden onderkende. Minne sloot zich bij deze groep aan en nam duidelijk afstand van de traditionele beeldhouwkunst van die tijd, waartoe hij ook het werk van Rodin beschouwde. Overigens had Minne enkele jaren daarvoor bij Roden gesolliciteerd als praktiçien maar hij was door de meester afgewezen.

Zijn later werk is doorgaans het best bekend omdat het zeer verspreid is en dikwijls ook een openbare functie heeft. Het is echter geheel anders georiënteerd dan het werk uit zijn eerste en beste periode. Dit merkt men best wanneer men de hernemingen van vroegere beelden, bijv. de knielende jongelingen, vergelijkt met de oorspronkelijke versies. Het bekendste voorbeeld van zo'n late herneming is De Fontein der geknielden op het Emile Braunplein te Gent. Dit overbekende werk is een schepping van de jaren dertig en verschilt fundamenteel van de oorspronkelijke fontein. Met zijn latere beelden hoort Minne veeleer thuis in het ontspannen en decoratief classicisme van het interbellum, dan in het symbolisme van vóór 1900.