Giancarlo Franco Tramontin

Giancarlo Franco Tramontin werd in 1931 in Venetië geboren. Hij studeerde beeldhouwkunst aan de kunstacademie in die stad, waar hij eerst leerling en later assistent van Alberto Viani werd. Vervolgens doceerde hij zelf beeldhouwkunst aan deze kunstopleiding. Hij is ook coördinator van het Nieuwe Museum van de Kunstacademie in Venetië. In 1956 kreeg hij van het ministerie van Onderwijs een beurs om in Griekenland te studeren. Sinds het begin van de jaren vijftig zijn vele tentoonstellingen aan hem gewijd en is hij veelvuldig uitgenodigd deel te nemen aan de belangrijkste nationale en internationale wedstrijden, waar hij met vele prijzen onderscheiden is.

Tramontin is zich bewust van de beperking van rationele kennis en in zijn werk komt het concept van een nieuw en noodzakelijk schoonheidsideaal tot uiting. In zijn lange carrière hield Tramontin consequent vast aan deze ideeën, die zowel aangeleerd zijn als uit het dagelijks leven voortvloeien. Dit is in al zijn werken terug te vinden. De voorhoede van de twintigste eeuwse beeldhouwkunst, met name de werken van Henri Matisse, Jean Arp, Henry Moore en ook Arturo Martini en Alberto Viani (beide laatstgenoemden zijn zijn directe voorgangers als docent beeldhouwkunst aan de Venetiaanse Kunstacademie) vertegenwoordigen het begin van zijn esthetische avontuur, altijd vergezeld van een theoretische controle door het huidige culturele debat nauwlettend te volgen.

Theorie en praktijk zijn beide essentieel en zorgen ervoor dat Tramontin zich richt op het onderwerp van zijn onderzoek. Deze concentratie zorgt ervoor dat de vorm ervan zelf duidelijk tot uitdrukking komt, zonder enige pretenties. Hij gebruikt kalksteen, hout of het fijne marmer van Carrara en laat alle lijnen deel uitmaken van de compositionele en ritmische structuur van het hele werk.