Eveline van Duyl

Solotentoonstelling

Het Depot heeft tien werken van Eveline in bezit waaronder zes torsen uit de periode 2007-2011. Een aantal van die bewerkte gipsen torsen heeft toevoegingen van paardenhaar, parfumflesjes, suikerwerk en kunststof nagels. De huid van de beelden van Van Duyl, met soms humoristische en dan weer elegante toevoegingen en versieringen, geeft haar werk een aantrekkelijk en pretentieloze toets.

De tentoonstelling wordt feestelijk geopend op zondag 1 februari 2026 om 14.30 uur door Johan Luijmes, artistiek leider van Het Depot. De opening vindt plaats in het hoofdgebouw van Het Depot, Arboretumlaan 4 in Wageningen.

 
In tentoonstellingen van Van Duyl in het laatste decennium is een serie filosofen te zien: realistisch gemaakte koppen van grote denkers. De huid van deze koppen is gemaakt uit zeer divers materiaal. Van Duyl maakt een uitgebreide studie van de denkbeelden van een aantal filosofen en verbindt hun filosofie met gedegen en avontuurlijk materiaalgebruik. In een interview over deze beelden noemt ze ‘nadenken’ de bron van haar werk. Van Duyl wordt, ook naar aanleiding van deze serie, ‘tot vervelens’ toe gevraagd naar het wat en waarom van haar materiaalgebruik.  Het komt haar voor dat door die, volgens haar soms overdreven, aandacht voor het gebruik van het materiaal de kijker op een gegeven moment letterlijk niet verder komt dan de huid. Acht jaar geleden besluit Van Duyl daarom om in haar woorden een ‘echte beeldhouwer te worden’. Vanaf die tijd is ze ook gaan hakken. Van deze zoektocht naar het maken van een beeld uit één stuk is een aantal beelden in de villa te zien.  In dit geval is het werken in hout ook slechts een van de werkwijzen die Eveline van Duyl in de loop van haar kunstenaarsleven hanteert. Want wanneer ze als kind, gestimuleerd door haar ouders, heel veel tekent is het een logische stap om naar de Rietveldacademie te gaan. Niets wijst er dan al op dat ze driedimensionaal gaat werken. Ze studeert af aan de afdeling grafiek. 
De keuze voor grafiek had meer te maken met de klik die ze voelde met docenten op die afdeling, dan dat ze echt tweedimensionaal wilde werken. Ze zocht vooral het discours. Ze zoekt de mogelijkheid haar denken te scherpen. Haar werk lijkt dan ook een periodiek veranderende verbeelding van die denkkracht. Na haar afstuderen als graficus ontdekt ze dat ruimtelijk werk haar uiteindelijk het beste ligt. In haar atelier in Zeeland, waar ze een periode woont en werkt, maakt ze na een cursus lassen abstracte stalen sculpturen.

Meer informatie over Eveline van Duyl is te vinden in Fragment nr 27.